Projekcja afrykańskiego filmu „Abouna”

Afryka to nie wielki park safari – jak twierdzą niektórzy – z „dzikimi plemionami”, które chętnie fotografują turyści. Niestety takie opinie są ciągle powszechne. Dlatego warto zastanowić się nad wymianą Pożegnania z Afryką na Hańbę, Kalego na Kwame Nkrumaha i Patrica Lumumbę, a filmu „W pustyni i w puszczy” być może na „Abunę”…

Słowo „abouna" znaczy „ojciec". Pewien piękny poranek dla Tahira (15 lat) i Amine’a (8 lat) wydawał się jeszcze piękniejszy. Chłopcy cieszyli się na myśl o piłkarskim meczu, w trakcie którego ich ojciec miał być sędzią. Tymczasem okazuje się, że ojciec zniknął bez śladu. Nie ma go w domu, ani nie pojawia się na boisku. Nie ma go w pracy – co więcej, jak twierdzi jego szef, nikt go tam nie widział od dwóch lat! Tahir i Amine plączą się po mieście w poszukiwaniu ojca. Odwiedzają miejsca, w których miał zwyczaj bywać. Często znajdują schronienie w sali kinowej. Pewnego wieczoru zdaje im się, że rozpoznali swojego ojca na ekranie. Dwaj bracia planują kradzież kopii filmu...

Krytycy o filmie:

„Abouna to modlitwa w intencji życia, afirmacja godności i lekcja kina" [Olivier Barlet, Africultures]

„Film uwodzi siłą spokoju reżysera i specyficznym nastrojem" [Xavier Leherpeur, Télé Ciné Obs]

„Film skromny, wizualnie piękny. Historia dwóch braci porzuconych przez ojca jest jednocześnie tragiczna i pełna nadziei." [Vincent Ostria, Les Inrockuptibles]

„Pod prostą fabułą filmu kryją się dużo bardziej złożone emocje, niż się na pozór wydaje. Ten film to pozostające w pamięci dzieło światowego kina" [Alan Morrison, Empire On-line]

„Jest w tym filmie niesamowite wyczucie miejsca, tej małej społeczności na skraju większego miasta, błyskotliwie ukazanej w obrazach codziennego życia. Największa wartość filmu to charyzmatyczna gra dwóch młodych aktorów, których braku doświadczenia aktorskiego widz ani przez chwilę nie odczuwa. Abouna to film zgrabnie zmontowany, z pięknymi zdjęciami i ciekawą ścieżką dźwiękową"

[David Stratton, Variety]