Prof. Jan Ciechowicz w Komitecie Nauk o Sztuce PAN

W skład komitetów naukowych wchodzą wybitni pracownicy naukowi reprezentujący szkoły wyższe, placówki Polskiej Akademii Nauk i instytuty, a także przedstawiciele instytucji i organizacji gospodarczych i społecznych.

Prof. Stanisław Mossakowski, Przewodniczący Wydziału I Nauk Społecznych Polskiej Akademii Nauk  w liście gratulacyjnym skierowanym do JM Rektora Uniwersytetu Gdańskiego wyraził przekonanie, że współudział prof. Jana Ciechowicza w kierowaniu pracami Komitetu nauk o Sztuce zapewni podniesienie jego znaczenia w całym środowisku naukowym oraz przyczyni się do rozwoju dyscyplin reprezentowanych przez Komitet. Prof. Jan Ciechowicz został wybrany na członka Komitetu Nauk o Sztuce Polskiej Akademii Nauk na lata 2007 – 2010.

Komitety naukowe Polskiej Akademii Nauk są samorządną, współpracującą z wydziałami ogólnokrajową reprezentacją poszczególnych dyscyplin naukowych lub ich grup oraz międzydyscyplinowych problemów naukowych, służącą integrowaniu uczonych całego kraju. W skład komitetów naukowych wchodzą krajowi członkowie Polskiej Akademii Nauk odpowiednich specjalności, wybitni pracownicy naukowi reprezentujący szkoły wyższe, placówki Polskiej Akademii Nauk i instytuty zaplecza naukowo-badawczego resortów, a także przedstawiciele instytucji i organizacji gospodarczych i społecznych. Z racji ich składów, grupujących wybitnych przedstawicieli całego środowiska naukowego, komitety naukowe Polskiej Akademii Nauk stanowią najbardziej reprezentatywne grono specjalistów w danej dyscyplinie naukowej.

Prof. dr hab. Jan Ciechowicz

Biogram
Urodzony 24 VI 1949 roku w Koluszkach  k/ Łodzi. Syn Stanisława i Michaliny (z Pawlikowskich). Szkołę Podstawową i Liceum Ogólnokształcące ukończył w rodzinnym mieście. W roku akademickim 1966/1967 rozpoczął studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (KUL) w zakresie filologii polskiej ze specjalnością teatrologiczną, które ukończył „z wyróżnieniem” w roku 1972. Wyrastał w szkole naukowej wybitnych teatrologów, profesorów: Ireny Sławińskiej i Zbigniewa Raszewskiego. Jeszcze na studiach zadebiutował jako krytyk teatralny na łamach Tygodnika Powszechnego, z którym stale współpracował przez ponad dwadzieścia lat (fotel recenzenta teatralnego na Polskę Północną w latach 1972-1992).

   
W roku 1972 przyjechał „za żoną” Aleksandrą Aldoną z domu Wydrowską do Gdyni. Od razu niemal także rozpoczął pracę na Uniwersytecie Gdańskim, głównie dzięki staraniom profesora Józefa Bachórza. W Instytucie Filologii Polskiej UG przeszedł wszystkie stopnie naukowego awansu: od asystenta (1973) do profesora zwyczajnego (2004). Aktualnie kieruje pracami Zakładu Dramatu, Teatru i Filmu. Dotychczas wydał 3 książki autorskie i 15 „pod redakcją”. Opublikował więcej niż 150 artykułów. Wypromował ponad stu magistrów i pięciu doktorów.  Specjalizuje się w zakresie historii dramatu i teatru polskiego XIX i XX wieku. Interesuje się dziejami teatru gdańskiego. Osobne studia i rozprawy poświęcił m. in. Kalidasie, Szekspirowi, Mickiewiczowi, Wyspiańskiemu, Schulzowi, Mrożkowi i Wojtyle. Badawczo zajmuje się zarówno teatrem małych form ( teatrem jednoosobowym, Teatrem Rapsodycznym Kotlarczyka), jak i teatrem monumentalnym (ze specjalnym uwzględnieniem przedstawień plenerowych, rozgrywanych „pod gołym niebem”). Najważniejsze książki: Sam na scenie. Teatr jednoosobowy w Polsce (1984); Gdańsk teatralny. Historia i współczesność (red., 1992); Dom opowieści. Ze studiów nad Teatrem Rapsodycznym Mieczysława Kotlarczyka ( 1992); Od Shakespeare’a do Szekspira (współredakcja Z. Majchrowski, 1993); Teatr pamięci Brunona Schulza  (współredakcja H. Kasjaniuk, 1993); Zbigniew Cybulski – aktor XX wieku (współredakcja T. Szczepański, 1997); Konkurs szekspirowski – wczoraj i dziś (red., 1997); Pół wieku Teatru Wybrzeże – przedstawienia (red., 1998); Gdańskie teatry osobne (współredakcja A. Żurowski,  2000); W kręgu teatru monumentalnego (współredakcja L. Kuchtówna, 2000); Myślenie teatrem (2000); Dramat polski. Interpretacje (t.1-2, współredakcja Z. Majchrowski, 2001); 200 lat teatru na Targu Węglowym w Gdańsku (red., 2004); Teatry Stanisława Hebanowskiego (współredakcja W. Zawistowski, 2005).

   
Prezes gdańskiego oddziału Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza, wiceprezes Polskiego Towarzystwa Historyków Teatru, członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (SPP), członek Gdańskiego Towarzystwa Naukowego (GTN), Polskiego Towarzystwa Szekspirowskiego, członek-współzałożyciel Fundacji Theatrum Gedanense. Członek Komitetu Nauk o Sztuce PAN. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Wyróżniony Nagrodą Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za rozprawę Sam na scenie (1981), Nagrodą Międzynarodowego Instytutu Teatralnego (ITI) za „teatralną książkę roku 1992”, czyli monografię Teatru Rapsodycznego Dom opowieści. Dwukrotnie nominowany do Nagrody Artusa. Laureat Pomorskiej Nagrody Artystycznej w roku 2004 w dziedzinie teatru za redakcję polsko-niemieckiego tomu 200 lat teatru na Targu Węglowym w Gdańsku (książka ta została także wyróżniona i nagrodzona w ogólnopolskim konkursie „na najlepszą książkę akademicką” – Atena 2004). Wielokrotnie wyróżniany nagrodą naukową Rektora UG.

    
Żona, Aleksandra Aldona, rodowita gdynianka, jest psychologiem. Ojciec czwórki dzieci (Małgorzata, Piotr, Katarzyna, Paweł). W wolnych chwilach nałogowo czyta prasę, interesuje się sportem (chroniczny kibic) i polityką. Najbardziej ukochane miejsce na ziemi: Koluszki. Ulubione miejsce pracy: Biblioteka Gdańska PAN.