Wiara, nadzieja, miłość – obojętność

Wchodząc do wnętrza instalacji stajemy w obliczu przemyśleń artystki dotyczących wiary, miłości, nadziei – podstawowych wartości w jej życiu. Obserwujemy całą złożoność kobiecego spojrzenia na świat. Przykładając wagę do symbolicznego znaczenia kolorów oraz alegorycznego myślenia, Justyna we własnych autoportretach egzemplifikuje wyżej wymienione wartości. W module zatytułowanym „Wiara” przeciwstawia rozłam między wizją kobiety stworzoną przez kościół i tą kierowaną naturą. W „Nadziei” Justyna trzymając się tajemniczej liny, wisi w próżni własnych oczekiwań wobec życia. Element centralny stanowi, zapewne nie przypadkowo,  „Miłość”. Widzimy tu artystkę balansującą na stołku, tracącą kontakt z rzeczywistością. Kompozycję dopełnia „Obojętność”, personifikowana przez postać męską. Jest ona elementem obcym, zdystansowanym, chłodno patrzącym na złożoność kobiecego-emocjonalnego postrzegania świata. A być może jest ona właśnie elementem dopełniającym ten świat?

„Moja instalacja malarska to moje wnętrze. Nie malowałam w poczuciu misji – by świat uczynić lepszym. Malarstwo zawsze było i będzie dla mnie częścią autoterapii i formą samodyscypliny. Zdając sobie sprawę, że przedstawiam najważniejszą dla mnie część siebie, mam nadzieję pozostać w dialogu ze sobą oraz widzem.” Wejdźmy zatem w ten świat i podejmijmy dialog.

Justyna Kuklo: ur. 1982 w Białymstoku; absolwentka ASP w Gdańsku, studentka Akademie Royale des Beaux-Arts de Bruxelles; uczestniczka wielu wystaw, festiwali i projektów o międzynarodowym zasięgu, członkini nieformalnej grupy artystycznej PLAY; nominowana w ogólnopolskim konkursie na najlepszy dyplom z malarstwa 2009

Wystawa trwa od 14 lutego do 7 marca 2010.

źródło: NCK