ODYSEJA #1 - Wystawa Tomasza Kopcewicza i Michała Szlagi w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie

Michał Szlaga i Tomasz Kopcewicz - niewątpliwie posługujący się odmiennym językiem wypowiedzi artystycznej - znajomi lub znajomi znajomych znad morza, których obecnie różni faktyczny dystans do samego morza. Jednakże to co ich łączy to konsekwencja w śledzeniu wszelakich przemian, zarówno tych codziennych jak i tych bardziej nadzwyczajnych. To również prawdziwa kontemplacyjna, prawie że romantyczna fascynacja pejzażem - naturą, która uspokaja, koi i karmi, ale też zagraża i poddaje w wątpliwość zastany stan rzeczy.

Szlaga i Kopcewicz w 2014 roku postanawiają ruszyć w morze.

Artystyczny materiał dokumentuje kilkutygodniowy rejs, który odbył się wzdłuż morskich granic Europy i Afryki Północnej zaprzyjaźnionym jachtem Sputnik II (Malaga - Melila - Kartagena - Ibiza - Majorka - Barcelona, 2014). Podróż z założenia nie posiadała wyznaczonego celu, czy też znaczeniowych ram. W jakimś sensie metaforycznie odnosiła się to egzystencjalnej koncepcji życia jako bezcelowej wędrówki. Posiadała zatem określony wektor "na przód ̶ przed siebie"; potraktowana została, jako pretekst do faktycznej plenerowej pracy z morskim pejzażem, jako porządkującym narracje wyprawy motywem. Prace wydobywają poznawczy dysonans doświadczenia rzeczywistości. Liczne miejsca i przygody, które artyści napotykali na drodze - pozostałości teatru rzymskiego i płonąca rafineria w górach Kartaginy, znalezione laleczki religijnych praktyk voodoo, pokusy boskiej Ibizy czy też skomplikowana społeczno-polityczna materia europejsko-afrykańskiej granicy/płotu w mieście Melilla nad rzeką Rio de Oro - funkcjonują jako tło dla samego procesu rejestrowania otaczającej często monotonnej, a momentami wręcz dramatycznej scenerii morza.

Kurator wystawy: Patrycja Ryłko.

Tomasz Kopcewicz , malarz pochodzący z Kamienia Pomorskiego, w swoich pracach, które zamyka w spójne cykle, stara się panować nad formą. Niezwykle wytrwały w poszukiwaniach i obranych kierunkach. Kopcewicz również przedstawia zmiany, ale w jego przypadku są one wręcz radykalnym zabiegiem formalnym, przedstawiającym jego własne interpretacje i propozycje możliwości alteracji wybranego i wyabstrahowanego przez niego fragmentu rzeczywistości. W swoich malarskich cyklach zwraca uwagę na ciągłość przemian, na stałe poszukiwania czasowych struktur, gdzie odległości pomiędzy kolejnymi formami stają się najbardziej pojemną wyobrażeniowo i znaczeniowo przestrzenią dla widza. W swoich filmach również posługuje się określonym zabiegiem skupienia na danym fragmencie, zatrzymania kadru, zapętlenia narracji, zatrzymania koloru na zimnej, monochromatycznej palecie. Detale te z czasem stają się głównym tematem, a powracający w życiu Kopcewicza temat morza, a co za tym idzie nieskończonych możliwości rozwiązań formalnych stałe się osią, porządkującą pewne zdarzenia, niekoniecznie prowadzące do jakiegoś konkretnego celu.

Michał Szlaga, kronikarz gdańskiej stoczni, dokumentalista znany z wnikliwych, wręcz brutalnie apokaliptycznych obrazów transformacji nie tylko ustrojowej, ale również przestrzennej gdańskiego portu. Swoje życie artystyczne i prywatne całkowicie związał ze stocznią - tam pracuje i mieszka, tam również w czasie całkowicie rzeczywistym, na przestrzeni 14 lat, konsekwentnie dzień za dniem śledził powolne i gwałtowne zmiany, które dla niektórych stały już tylko zastanym faktem. Szlaga, Kaszub z pochodzenia i zamiłowania, swoje pierwsze nastoletnie zdjęcia wykonywał w Domu Kultury w Kartuzach, gdzie również śledził zmiany zachodzące w codzienności, ale te bardziej subtelne, niezwiązane z aż tak dramatyczną ingerencją człowieka. Młody Szlaga nie bał się fotografować upływającego czasu - wschodów i zachodów słońca, wariacji kłębiących się chmur, drzew, jezior i miniaturowych historii fragmentów lasów. Szlaga to szalenie wprawny obserwator zmian, który cały czas kontynuuje swoją działalność pejzażysty; liryczno - epickie rejestrowanie przemian przyrody towarzyszy mu do dziś, równolegle do wszelkich innych narracji. Pejzaż to dla niego nie tylko sztafaż, ale temat który sprawnie porządkuje przedstawioną przez niego rzeczywistość.