13 grudnia 2009 (niedziela), godz. 19:00
(Archiwum)
Wesele Figara - Gdańsk
„Wesele Figara” to kontynuacja losów byłego golibrody („Cyrulik sewilski”), który z czasem został zarządcą dóbr swego pana – Hrabiego Almavivy. Niegdyś pomógł mu zdobyć żonę – piękną Rozynę. Wystarczyły jednak trzy lata, by gorące uczucie Hrabiego zamieniło się w katalog rutynowych uśmiechów i serdeczności. Znudzony arystokrata tęskni już za „nowymi emocjami”. Z nadzieją patrzy na urodziwą Zuzannę – pokojówkę swojej żony, a zarazem oficjalną narzeczoną Figara, ten nie zamierza jednak się nią nikim dzielić. Obmyśla więc intrygę, która ma udaremnić zamiary jego pana.
„Wesele Figara” jest jedną z trzech najważniejszych oper Mozarta
interpretowaną na różne sposoby i realizowaną w całej gamie stylów, mód
i tendencji. Uważana jest dość powszechnie za dzieło komiczne.
Jednocześnie jest to najbardziej seksowna i zarazem liryczna z oper
Mozarta. Zasadniczym motorem działania bohaterów jest w tym utworze
napięcie pomiędzy zmysłowością i tęsknotą za prawdziwą miłością. Muzyka
utrzymuje to napięcie tak pięknie, że widzowie nie zauważają upływu
czasu.
Miłosne perypetie głównych bohaterów prowokują do gorzkiej refleksji na
temat ułudy seksualnych rozkoszy. Niby oczywiste i banalne, a jednak
gorzkie w każdorazowym, indywidualnym doświadczeniu. Kiedy poszukiwanie
uciech staje się rozpaczliwym remedium na brak miłości, może to
przybrać wymiar komiczny dla obserwatora z zewnątrz. Sprawy ludzkie się
nie zmieniają. Miłość, pożądanie, nienawiść i poczucie winy – zawsze te
same problemy i ta sama rozpacz bez względu na epokę. Inne są tylko
ubrania, technologie, przy pomocy których toczy się życie, tempo tego
życia i obyczaje.
Spektakl powstał w koprodukcji z Operą Wrocławską.
Opera Wolfganga Amadeusza Mozarta
Kierownictwo muzyczne: José Maria Florêncio
Inscenizacja i reżyseria: Marek Weiss
Scenografia: Małgorzata Słoniowska
Przygotowanie chóru: Dariusz Tabisz
Miejsce:
Państwowa Opera Bałtycka / al. Zwycięstwa 15
ostatnia aktualizacja: 2009-10-05